Odprostowanie lordozy szyjnej to bardzo częsta dolegliwość dzisiejszych czasów, związana między innymi ze wzrostem częstotliwości przewlekłych chorób aparatu ruchu oraz siedzącym trybem życia. Wiąże się nie tylko ze zmianami estetycznymi całej sylwetki, ale również z uciążliwymi objawami klinicznymi, począwszy od bólu pleców, kończąc na migrenach i bruksizmie. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się lekarz ortopeda oraz fizjoterapeuta.
Odprostowanie lordozy szyjnej – przyczyny
Na początku należy wiedzieć, że lordoza szyjna jest naturalnym zjawiskiem dotyczącym kręgosłupa (w odcinku szyjnym i lędźwiowym) każdego zdrowego człowieka. Opisuje wygięcie kręgosłupa w stronę brzuszną w płaszczyźnie strzałkowej i gwarantuje właściwą amortyzację ciała podczas wykonywania ruchów. W wielu przypadkach dochodzi jednak do odprostowania lordozy szyjnej, czyli zmniejszenia lub wręcz całkowitego spłycenia naturalnego wygięcia. Bezpośrednimi przyczynami takiego stanu są między innymi:
- osłabienie mięśni prostujących i stabilizujących odcinek szyjny kręgosłupa;
- zmiany zwyrodnieniowe w kręgosłupie i stawach okolicznych;
- wrodzone wady budowy kręgosłupa, np. w przebiegu zespołu Klippla-Feila;
- doznane urazy mechaniczne okolicy szyi;
- przewlekłe choroby, w tym choroby autoimmunologiczne (np. zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa).
Współcześnie odprostowanie lordozy szyjnej bardzo często wiąże się z siedzącym trybem życia, zwłaszcza długotrwałym korzystaniem z komputera nie zachowując przy tym właściwej ergonomii pracy. Pochylanie głowy do dołu i jednocześnie wysunięcie jej ku przodowi nie tylko negatywnie wpływa na naturalne krzywizny kręgosłupa, ale również powoduje protrakcję barków, zmniejszenie pojemności oddechowej płuc oraz wiele innych problemów zdrowotnych. Choćby z tego względu poleca się, aby ekran urządzenia znajdował się na poziomie oczu użytkownika.
Gdy nieodpowiednia postawa ciała (powodująca redukcję lordozy szyjnej) przyjmowana jest sporadycznie, nie wpływa w znaczący sposób na organizm. Jeśli jednak obciążenia statyczne i zaburzenie osi kręgosłupa szyjnego trwa wiele godzin każdego dnia konsekwencje są nieuniknione.
Odprostowanie lordozy szyjnej – objawy
Sam fakt zniesienia lordozy lędźwiowej nie stanowi przyczyny problemów zdrowotnych. Jest jedynie defektem wizualnym. Jednak odprostowanie lordozy lędźwiowej niemal nigdy nie pozostaje bez wpływu na okoliczne tkanki. Wskutek zmiany położenia poszczególnych kręgów dochodzi między innymi do ucisku struktur nerwowych i naczyniowych. Charakterystycznym zjawiskiem jest choćby tzw. zespół kręgowo-podstawny, pojawiający się wskutek ucisku tętnic kręgowych. Problem manifestuje się następującymi objawami takimi jak:
- mroczki przed oczami;
- podwójne widzenie;
- szumy uszne;
- bóle głowy;
- oczopląs;
- nudności i wymioty;
- omdlenia i stany przedomdleniowe;
- dysfagia i dysartria (rzadziej).
Wskutek przesuwania się jądra miażdżystego poza pierścień włóknisty dochodzi do ucisku struktur nerwowych, co objawia się jako:
- parestezje;
- mrowienie kończyn górnych;
- promieniujący ból dochodzący do łopatki, klatki piersiowej lub palców dłoni (rwa ramienna);
- zaburzenia czucia.
Po dłuższym przebywaniu w jednej pozycji, przy odprostowanej lordozie szyjnej pojawia się dyskomfort i uczucie konieczności zmiany pozycji. Niektóre osoby podkreślają problemy z zaśnięciem oraz częste wybudzanie się w nocy.
Odprostowanie lordozy szyjnej – diagnostyka
Odprostowanie lordozy szyjnej można potwierdzić w 100% wyłącznie na podstawie badania RTG. Uwidoczni ono nie tylko aktualne ułożenie kręgosłupa szyjnego, ale również wskaże ewentualne powikłania, takie jak przepuklina kręgosłupa szyjnego czy mechaniczne uszkodzenie budowy kręgów. Uzupełnieniem diagnostyki obrazowej jest badanie fizjoterapeutyczne sprawdzające zakres ruchomości odcinka szyjnego i stawów obręczy barkowej.
Odprostowanie lordozy szyjnej – leczenie
Jeśli doszło do odprostowania lordozy szyjnej warto pamiętać, że możliwe jest ponowne przywrócenie właściwych krzywizn kręgosłupa, jednak jest to proces długotrwały i wymagający pełnego zaangażowania pacjenta. Nieco inaczej sytuacja wygląda w przebiegu chorób przewlekłych, których nie można leczyć przyczynowo. Celem rehabilitacji jest wówczas zmniejszanie intensywności objawów związanych z brakiem lordozy szyjnej oraz jak najdłuższe zachowanie sprawności u pacjenta.
Fizjoterapia polega głównie na terapii manualnej i kinezyterapii. Za pomocą technik manualnych (manipulacje i mobilizacje stawów, masaż tkanek głębokich, masaż funkcyjny, terapia punktów spustowych itd.) specjalista jest w stanie rozluźnić zbyt napięcie struktury miękkie oraz poprawić ruchomość między poszczególnymi kręgami. Z kolei rolą pacjenta jest stosowanie się do zaleceń fizjoterapeuty odnośnie indywidualnie dobranych ćwiczeń wzmacniających i rozluźniających. Aby efekt był trwały należy wykonywać je codziennie. Dodatkowo kluczowa jest zmiana stylu życia, np. modyfikacja stanowiska pracy, regularna aktywność fizyczna czy zmiana poduszki. Efekty terapii często utrwala się za pomocą kinesiotapingu.
Zostaw komentarz