Złamanie kości promieniowej u dziecka należy do grona najczęściej diagnozowanych urazów tkanki kostnej. Wyróżnia się przy tym wiele rodzajów takiego złamania w zależności od przebiegu szczeliny i jej dokładnej lokalizacji. Zawsze wymagane jest badanie obrazowe (zwykle RTG) oraz rehabilitacja. Diagnostyką urazów narządu ruchu zajmuje się ortopeda dziecięcy.
Złamanie kości promieniowej u dziecka – przyczyny
Zdecydowanie najczęstszą przyczyną złamania kości promieniowej (zarówno u dziecka, jak i u osoby dorosłej) jest upadek na wyciągniętą rękę, która stanowi wówczas element asekuracji. Każda osoba upadająca odruchowo w pierwszej kolejności wyciąga ręce, aby zamortyzować upadek. Właśnie wtedy dochodzi do kompresji w nadgarstku i złamania lub pęknięcia okolicznych kości. Do złamania kości promieniowej u dziecka, na dalszych jej odcinkach, np. na trzonie czy w okolicy stawu łokciowego, może dość np. wskutek upadku z wysokości, wypadku samochodowego lub innej siły mechanicznej działającej bezpośrednio na kość.
Złamanie kości promieniowej u dziecka – rodzaje
W medycynie wyróżnia się wiele rodzajów złamania kości promieniowej u dziecka. Możliwe to:
- złamanie głowy i szyjki kości promieniowej – w tym złamanie brzeżne, złamanie izolowane szyjki, złamanie głowy z rozwałkowaniem jej lub przemieszczeniem;
- złamanie trzonu kości promieniowej – jeśli towarzyszy jej zwichnięcie głowy kości łokciowej – nazywa się złamaniem Galeazziego;
- złamanie nasady dalszej kości promieniowej – może przybrać formę złamania Collesa (wskutek upadku na dłoniową część ręki) bądź złamania Smitha (wskutek upadku na grzbietową część ręki).
Złamanie kości promieniowej u dziecka – objawy
Udowodniono, że w okresie dziecięcym uszkodzeniom najczęściej ulegają kończyny górne, właśnie w okolicy przedramienia. Spośród nich zazwyczaj diagnozuje się złamanie Collesa, a nieco rzadziej Smitha. Złamania bez względu na rodzaj objawiają się:
- silnym bólem przedramienia i nadgarstka, nasilającym się podczas prób poruszania kończyną górną w łokciu lub nadgarstku;
- zniekształceniem zarysu przedramienia, jeśli dojdzie do przemieszczenia odłamów;
- unieruchomienia kończyny górnej, ograniczenie zakresu jej ruchomości – wykonanie ruchu w nadgarstku lub łokciu staje się niemożliwe bez pokonania bariery bólu;
- obrzęk pourazowy, zaczerwienienie skóry, wzrost jej temperatury w miejscu przebiegu złamania.
Są to objawy charakterystyczne dla wszystkich złamań. Złamania otwarte u dzieci występują raczej rzadko, a jeszcze rzadziej w kontekście kości promieniowej. O złamaniach otwartych mówi się wówczas, gdy odłam kostny przerywa ciągłość skóry.
Diagnostyka złamania kości promieniowej u dziecka
Złamanie kości promieniowej u dziecka diagnozowane jest na podstawie badań obrazowych. Złotym standardem jest RTG, ponieważ jest to proste, nieinwazyjne, szybkie i bezpieczne badanie, także w przypadku najmłodszych pacjentów. Zdjęcie RTG ukaże z dużą dokładnością nie tylko samo złamanie, ale i jego charakter, lokalizację, stopień. Jeśli podejrzewa się jednoczesne uszkodzenie stawów i tkanek miękkich, rekomenduje się wykonanie dodatkowo tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego.
Złamanie kości promieniowej u dziecka – leczenie
Złamanie kości promieniowej u dziecka zawsze wymaga unieruchomienia w opatrunku gipsowym, bądź w specjalnej szynie. Nosi się ją około 4 tygodnie. Po upływie tego czasu lekarz zleca kontrolne RTG, aby ocenić jakość zrostu. Jeśli jest prawidłowy, można zdjąć unieruchomienie i rozpocząć rehabilitację ruchową pod okiem fizjoterapeuty. Uszkodzenia tkanek u dzieci goją się znacznie szybciej, dlatego i fizjoterapia będzie trwać nieco krócej, niż ma to miejsce w przypadku pacjentów dorosłych. Obejmuje ona zarówno ćwiczenia ruchowe, jak i bezbolesne techniki terapii manualnej. Plan postępowania zawsze ustalany jest indywidualnie, a rokowania w przypadku dzieci są bardzo dobre.
Zostaw komentarz