Rehabilitacja stopy jest niezbędna po wszelkiego rodzaju kontuzjach, urazach czy operacjach tej okolicy. Odpowiednio prowadzona pozwala możliwie najszybciej powrócić do pełnej sprawności fizycznej. Nie ma jednak uniwersalnego schematu postępowania. Plan rehabilitacyjny ustala się w zależności od wieku pacjenta, jego sprawności, rodzaju kontuzji oraz tego, czy konieczna była operacja.
Rehabilitacja stopy po skręceniu
Skręcenie stawu skokowego polega na naciągnięciu lub rozerwaniu więzadeł i nierzadko torebki stawowej, bez przemieszczenia składowych stawów względem siebie. Najczęściej diagnozuje się skręcenie boczne, np. gdy przypadkowo staniemy zbyt mocno na zewnętrznej krawędzi stopy. Wstępny schemat rehabilitacji obejmuje tzw. RICE: rest, ice, compression, elevation. W pierwszej kolejności należy więc ograniczyć ruch w kontuzjowanym stawie, aby zapewnić tkankom odpowiednie warunki do regeneracji. Do stopy przykłada się zimny kompres działający przeciwobrzękowo i stosuje się delikatny ucisk, np. bandażem elastycznym. Uniesienie kończyny powyżej linii serca ogranicza obrzęk.
Zobacz również: Skręcenie stawu skokowego – leczenie.
Dalsze postępowanie zależy od stopnia skręcenia stawu skokowego. Im jest wyższy, tym później zostają wdrażane kolejne etapy. Fizjoterapeuta dąży do przywrócenia maksymalnej stabilizacji stopy oraz reedukacji chodu. Wzmacnia mięśnie kontuzjowanej kończyny dolnej, zwłaszcza w obrębie stopy, aby przeciwdziałać takiej kontuzji w przyszłości. Jeśli pacjent jest już w stanie samodzielnie chodzić, włącza się ćwiczenia na nierównym podłożu, a później na jednej nodze. Czas rehabilitacji typowego skręcenia stopy wynosi około 6 tygodni.
Zobacz również: Skręcenie stawu skokowego – rehabilitacja.
Rehabilitacja stopy po operacji zespalającej złamanie
Przy rehabilitacji po operacji stopy, czego przyczyną było złamanie kości w jej obrębie, w pierwszej kolejności dąży się do stworzenia optymalnych warunków gojenia. Pacjent porusza się o kulach, dlatego zadaniem fizjoterapeuty jest nauka właściwego korzystania z nich. Jednocześnie prowadzi się ćwiczenia przeciwzakrzepowe i poprawiające krążenie. Aż do uzyskania zrostu kostnego unika się zbyt intensywnej pracy bezpośrednio na stopie. Utworzenie zrostu kostnego potwierdza się badaniem RTG, zwykle po 6-7 tygodniach. Wówczas można wdrażać ćwiczenia stabilizacji centralnej, reedukację chodu oraz ćwiczenia zwiększające zakres ruchomości w stopie.
Należy pamiętać, że między 4. a 8. tygodniem miejsce ma intensywna przebudowa kostna, w efekcie czego zespolenie staje się słabsze i bardziej podatne na uszkodzenia. Należy zachować ostrożność, planując ćwiczenia. Jeśli planowane jest wyjęcie zespolenia, po takiej operacji również kluczowa jest rehabilitacja.
Rehabilitacja stopy po operacji haluksa
Rehabilitacja po operacji haluksa trwa zazwyczaj do 12 tygodni. Na początku dąży się do zmniejszenia bólu i obrzęku oraz do zwiększenia ruchomości stawów w obrębie stopy. Przez pierwsze 6 tygodni obowiązuje zakaz obciążania przodostopia, dlatego korzysta się ze specjalnego obuwia ochronnego, możliwego do kupienia w sklepach medycznych. Kule łokciowe są dobrą asekuracją dla takich pacjentów. Po 6 tygodniach wprowadza się ćwiczenia i terapię manualną. Bez obaw można zginać i prostować palce, np. w ćwiczeniach ze wspięciem na nie. Nie należy zapominać o rozciąganiu mięśni łydki oraz rozcięgna podeszwowego. Powrót do pełnej sprawności możliwy jest zazwyczaj po 3 miesiącach.
Rehabilitacja stopy przy nerwiaku Mortona
Nerwiakiem Mortona nazywa się patologiczny stan, w którego przebiegu dochodzi do rozwoju zmian zapalnych i zmian zwyrodnieniowych w obrębie nerwu międzypalcowego wspólnego. Nerwiak najczęściej lokalizuje się w II i III przestrzeni międzypalcowej stopy. Rehabilitację rozpoczyna się od doboru nowego, miękkiego obuwia oraz specjalnych wkładek ortopedycznych odciążających uciśnięte struktury. Następnie wdraża się terapię manualną rozluźniającą tkanki miękkie w obrębie stopy i łydki. Ćwiczenia mają na celu wzmocnienie mięśni stopy oraz przywrócenie właściwej propriocepcji. Uzupełnieniem postępowania jest kinesiotaping, igłoterapia oraz kąpiele wirowe. W przypadku nerwiaka Mortona wielu pacjentów wymaga jednak operacji.
Zostaw komentarz