Rehabilitacja po operacji haluksów powinna zostać wdrożona jak najwcześniej. Dzięki niej można szybko powrócić do pełnej sprawności, pozbyć się pooperacyjnego bólu i obrzęku oraz zapobiec ewentualnym powikłaniom, które mogłyby mieć miejsce, jeśli element rehabilitacji zostanie zaniedbany. Ogólny czas trwania usprawniania wynosi u większości pacjentów do 12. tygodni.
Metody operacji haluksów
Istnieje wiele metod postępowania chirurgicznego w przypadku haluksów. Jednak do najczęściej wybieranych przez lekarzy należą następujące:
- dystalna osteotomia I kości śródstopia – zwykle w mniej zaawansowanych przypadkach koślawych paluchów (do około 40 stopni). Przedstawicielem tej grupy metod jest osteotomia Chevron, w której przebiegu dokonuje się wycięcia klina w kształcie litery „V” z obszaru głowy I kości śródstopia;
- osteotomia trzonu I kości śródstopia – przykładem tej grupy metod jest osteotomia SCARF, nadająca się również do średniozaawansowanych przypadków palucha koślawego. Cięcie przypomina literę „Z”, przez co efekty zabiegowe są stabilne. Górne cięcie wykonuje się od strony grzbietowej dystalnego odcinka kości śródstopia, cięcie poziome wzdłuż jej trzonu (pod wybranym kątem), natomiast cięcie dolne od strony podeszwowej proksymalnego odcinka kości śródstopia;
- proksymalna osteotomia I kości śródstopia – daje możliwość korekcji najbardziej zaawansowanych przypadków palucha koślawego. Chirurg ortopeda wykonuje cięcie w okolicy części bliższej kości śródstopia, jednocześnie musi wykonać osobne dojście do stawu śródstopno-paliczkowego I.
Metodę dobiera się w zależności od stopnia zaawansowania haluksa, zawsze bazując na wynikach badań rentgenowskich.
Zobacz również: Paluch koślawy fizjoterapia.
Rehabilitacja po operacji haluksów
Rehabilitację po operacji haluksów wdraża się już w pierwszych dniach, choć początkowo jest ona bardzo delikatna i skupia się głównie na działaniach przeciwbólowych, przeciwobrzękowych i przeciwzakrzepowych. W jej przebiegu wyróżnia się następujące etapy:
- I etap – trwa do 6 tygodni i w tym czasie obowiązuje zakaz pełnego obciążania stopy, a w szczególności wszelkich podskoków i biegania. Pacjent powinien poruszać się z użyciem kuli ortopedycznej, aby odciążyć nieco stopę, jak również poleca się mu specjalny but ortopedyczny o usztywnianej budowie. W tym czasie stosuje się też zimne okłady (lub krioterapię ciekłym azotem w gabinecie fizjoterapeuty), laseroterapię czy magnetoterapię. Doraźnie pacjent może przyjmować NLPZ (leki przeciwbólowe), jeśli ból jest wyjątkowo silny. Po około 3 tygodniach wdraża się ćwiczenia zwiększające stopniowo ruchomość palców stopy;
- II – etap trwa od 6. tygodnia od momentu operacji do około 12. tygodnia. Obejmuje stopniowe obciążanie stopy, a więc bazuje głównie na indywidualnie dobranych ćwiczeniach. Ćwiczenia mogą już angażować palce operowanej stopy. Ich celem jest głównie poprawa mobilności stawów tej okolicy, wzmocnienie mięśni (stopy i podudzia) i reedukacja chodu. Fizjoterapeuta skupia się na mobilizacji blizny oraz przywracaniu właściwej równowagi ciała.
Na wizycie u fizjoterapeuty stosuje się kombinację metod manualnych, nie tylko ćwiczenia. Pomocne są techniki z zakresu metody Kaltenborn-Evjenth, suche igłowanie, kinesiotaping, masaż tkanek głębokich czy opracowywanie bolesnych punktów spustowych.
Zobacz również: Operacja haluksów metodą MICA.
Rehabilitacja po operacji haluksów – czy jest obowiązkowa?
Nie istnieje coś takiego jak obowiązkowa rehabilitacja, jednak jest ona wyjątkowo wskazana w przypadku haluksów. Pominięcie jej może sprawić, że stopa nie odzyska pełnego zakresu ruchomości. Będzie więc rzutować na inne, wyżej zlokalizowane stawy, zwiększając ryzyko zwyrodnień bioder i kolan, powodując utykanie lub generując tępy ból (zwłaszcza na zmianę pogody lub przy dłuższej aktywności fizycznej). Dodatkowo, blizna może zrosnąć się z okolicznymi tkankami, co będzie ograniczać ruchomość tkanek w jej okolicy i powodować dolegliwości bólowe.
Zostaw komentarz