Złamanie nasady dalszej kości ramiennej najczęściej jest konsekwencją upadku na łokieć lub przedramię, przy czym tego typu uraz zazwyczaj dotyczy dzieci, rzadziej dorosłych. Wymienia się kilka rodzajów złamań, dlatego postępowanie lecznicze zawsze musi być poprzedzone analizą wyników badań obrazowych (RTG, TK). Każde złamanie nasady dalszej kości ramiennej wymaga rehabilitacji.

Złamanie nasady dalszej kości ramiennej

Złamanie nasady dalszej kości ramiennej – przyczyny

Wyróżniamy kilka rodzajów złamań nasady dalszej kości ramiennej:

  • nadkłykciowe;
  • przezkłykciowe;
  • kłykcia przyśrodkowego;
  • kłykcia bocznego;
  • bloczka kości ramiennej.

Złamania mogą być spowodowane urazem bezpośrednim, np. podczas wypadku komunikacyjnego, gdy twarde elementy pojazdu z dużą siłą uderzą bezpośrednio w nasadę dalszą kości ramiennej, jak również urazem pośrednim, np. przy upadku na wyciągnięte przedramię. W pierwszym przypadku częściej mamy do czynienia ze złamaniami wieloodłamowymi, wymagającymi repozycji.

Złamanie nasady dalszej kości ramiennej – objawy

Obraz kliniczny wskazuje zazwyczaj na tradycyjne złamanie. Pojawiają się:

  • ból w okolicy urazu;
  • zaczerwienienie;
  • opuchlizna;
  • krwiaki;
  • unieruchomienie stawu łokciowego.

W przypadku złamań wieloodłamowych może jednocześnie dojść do uszkodzenia lub ucisku nerwów i naczyń krwionośnych przebiegających w tej okolicy. Jeśli tak się stanie, objawami dodatkowymi są:

  • mrowienie do palców rąk;
  • brak czucia ramienia, przedramienia lub dłoni;
  • parestezje;
  • upośledzenie ruchomości niektórych palców dłoni.

Najczęściej powikłaniem jest uszkodzenie nerwu łokciowego. U dzieci niekiedy dochodzi do uszkodzenia chrząstki wzrostowej, a tym samym zaburzeń wzrostu kości ramiennej. Proste złamania z jedną szczeliną goją się najszybciej i mają najlepsze rokowania.

Złamanie nasady dalszej kości ramiennej – diagnostyka

Podstawą diagnostyki są badania obrazowe, zazwyczaj RTG kończyny górnej w dwóch projekcjach. Wykonuje się je po doznanym urazie i ponownie po nastawieniu odłamów. Ostatni raz zdjęcie RTG wykonuje się po zdjęciu unieruchomienia celem oceny zrostu kostnego. Badania obrazowe uwidaczniają stopień przemieszczenia wraz z przebiegiem szpary złamania.

Złamanie nasady dalszej kości ramiennej

Złamanie nasady dalszej kości ramiennej – leczenie

Jeśli istnieje konieczność nastawienia odłamów wykonuje się je w znieczuleniu, często ogólnym. Zastosować można delikatny wyciąg za zgięte w pozycji pośredniej przedramię, jednocześnie przesuwając przemieszczony odłam w kierunku przeciwnym. Przy złamaniach wieloodłamowych lub otwartych istnieje konieczność chirurgicznego zespolenia. Gdy kość ustawiona jest już w odpowiedniej pozycji, kończynę górną unieruchamia się w sztywnym opatrunku na około 4-5 tygodni, do momentu uzyskania zrostu kostnego. W tym czasie warto każdego dnia suplementować witaminę D, kolagen i kwas hialuronowy, aby wspomóc regenerację tkanek.

Gdy mamy do czynienia ze złamaniem kłykcia kości ramiennej (złamanie śródstawowe), konieczne jest unieruchomienie wewnętrzne, np. w postaci szwu czy śruby. Jednocześnie lekarz powinien upewnić się, że podczas urazu nie doszło do zwichnięcia stawu łokciowego. Zwichnięcie boczne może bowiem towarzyszyć każdemu rodzajowi złamania nasady dalszej kości ramiennej.

Po zdjęciu unieruchomienia należy jak najszybciej przystąpić do rehabilitacji po złamaniu nasady dalszej kości ramiennej. Podstawą są terapia manualna, różnego rodzaju masaże (w tym masaż tkanek głębokich i masaż funkcyjny), indywidualnie dobrane ćwiczenia, a dodatkowo stosuje się kinesiotaping, suche igłowanie. Fizjoterapia ma na celu przywrócenie pełnej sprawności kończyny górnej poprzez stopniowe zwiększanie ruchomości stawów i wzmacnianie mięśni w odpowiedni i bezpieczny dla pacjenta sposób. Powrót do pełnej sprawności może trwać nawet kilka miesięcy, w zależności od metody leczenia i stopnia złamania.

Wizyta u fizjoterapeuty