Zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego, to przewlekły stan chorobowy trzonów kręgowych, krążków międzykręgowych i wielu innych struktur okołokręgosłupowych. Tego typu schorzenie powstaje zazwyczaj wskutek nieodpowiedniej eksploatacji kręgosłupa.

Zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego - rehabilitacja stanu przewlekłego

Przyczyny wywołujące zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego

Przyczynami wywołującymi zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego mogą być:

  • nieleczone uszkodzenia krążków międzykręgowych (dyskopatia);
  • niezdiagnozowane złamania czy pęknięcia kręgów;
  • liczne, sukcesywne przeciążanie kręgosłupa z brakiem jego rozluźniania;
  • brak profilaktyki zdrowotnej;
  • niska lub zbyt intensywna aktywność fizyczna.

Zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego może objawiać się:

  • przewlekłym bólem o niskim natężeniu;
  • uogólniony, przewlekły stan zapalny organizmu;
  • uciążliwe bóle tuż po wstaniu z łóżka, które ustępują do momenty rozruszania się;
  • zmniejszona ruchomość kręgosłupa, uczucie blokady w kręgosłupie, niemożność wykonania określonego ruchu, głównie schylania się.

Zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego, w zależności od stanu zaawansowania, powinno być poddawane różnej terapii. Inaczej będzie wyglądała fizjoterapia stanu ostrego dyskopatii lędźwiowej (poprzedzającej zmiany zwyrodnieniowe) – fizjoterapeuta skupia się wtedy na redukcji stanu zapalnego oraz bólu, nie pozwalając na wytworzenie się niekorzystnych kompensacji w ciele pacjenta. Może to być utykanie, odciążanie jednej z kończyn, funkcjonowanie z od-prostowanym kręgosłupem. Natomiast w terapii stanu przewlekłego, terapia będzie skupiała się na zmianie nabytych już kompensacji przez ciało pacjenta, które powstały na wskutek dyskopatii lędźwiowej.

Zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego – fizjoterapia

Pacjent, który zgłosił się do Centrum Fizjoterapeuty jest aktywny fizycznie – gra w siatkówkę halową i plażową. Podczas gry, a dokładniej podczas lądowania po wyskoku w górę, pacjent odczuwa lekkie ukłucie w okolicy odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz czuje stopniowe (przez lata) zmniejszanie się ruchomości dolnego odcinka kręgosłupa. Podczas wywiadu fizjoterapeuta poprosił pacjenta o diagnostykę obrazową w postaci obrazu MRI. Okazało się, że w ciągu paru lat dochodziło do sukcesywnego wytwarzania się dyskopatii oraz stanu zapalnego dookoła jednego z krążków międzykręgowych. Ciało następnie odpowiednio się regenerowało, jednak tuż przed pełnym zagonieniem się tkanek, dochodziło do ponownych mikrourazów. Pacjent przyznał, że odczuwał ból w odcinku lędźwiowym,jednak nie zdecydował się na konsultacje z lekarzem lub fizjoterapeuta. Dopiero po kilku latach uciążliwego bólu postanowił wykonać diagnostykę obrazową, która przedstawia ewidentne zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego.

Zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego - rehabilitacja stanu przewlekłego

Terapia pacjenta skupiała się głównie na uruchomieniu zesztywniałego kręgosłupa lędźwiowego. Test palce podłoga obrazuje w jak zaawansowanym stopniu zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego znaczenie ogranicza ruchomość w skłonie w przód. Po głębszej diagnostyce okazało się, że to nie tylko kręgosłup jest odpowiedzialny za taki stan rzeczy, ale także osłabione mięśnie grupy kulszowo-goleniowej obu kończyn dolnych. Podstawą więc przywrócenia pacjenta do pełnej sprawności i wyeliminowanie uciążliwego bólu kręgosłupa była terapia rozluźniająca tkanek miękkich i wzmacniająca mięśnie kończyn dolnych i miednicy.

Nieodzownym elementem procesu rehabilitacji była konsultacja z trenerem personalnym. Zadbał on o intensywne wzmacnianie mięśni pleców i kończyn dolnych. Aktywność ruchowa pacjenta zadana przez niego bazowała na osiąganiu maksymalnego zakresu ruchomości oraz jego pogłębianiu z budowaniem siły mięśniowej w końcowych zakresach tego ruchu. Innymi słowy: maksymalny ruch w stawie przy pełnej kontroli mięśniowej. Połączenie terapii manualnej oraz takiej formy aktywności ruchowej przyniosły świetny rezultat. Pacjent cieszy się z uzyskanego zakresu ruchomości, a ból kręgosłupa zdecydowanie osłabł oraz pojawia się dużo rzadziej.