Zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego, to przewlekły stan chorobowy trzonów kręgowych, krążków międzykręgowych i wielu innych struktur okołokręgosłupowych. Tego typu schorzenie powstaje zazwyczaj wskutek nieodpowiedniej eksploatacji kręgosłupa.
Przyczyny wywołujące zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego
Przyczynami wywołującymi zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego mogą być:
- nieleczone uszkodzenia krążków międzykręgowych (dyskopatia);
- niezdiagnozowane złamania czy pęknięcia kręgów;
- liczne, sukcesywne przeciążanie kręgosłupa z brakiem jego rozluźniania;
- brak profilaktyki zdrowotnej;
- niska lub zbyt intensywna aktywność fizyczna.
Zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego może objawiać się:
- przewlekłym bólem o niskim natężeniu;
- uogólniony, przewlekły stan zapalny organizmu;
- uciążliwe bóle tuż po wstaniu z łóżka, które ustępują do momenty rozruszania się;
- zmniejszona ruchomość kręgosłupa, uczucie blokady w kręgosłupie, niemożność wykonania określonego ruchu, głównie schylania się.
Zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego, w zależności od stanu zaawansowania, powinno być poddawane różnej terapii. Inaczej będzie wyglądała fizjoterapia stanu ostrego dyskopatii lędźwiowej (poprzedzającej zmiany zwyrodnieniowe) – fizjoterapeuta skupia się wtedy na redukcji stanu zapalnego oraz bólu, nie pozwalając na wytworzenie się niekorzystnych kompensacji w ciele pacjenta. Może to być utykanie, odciążanie jednej z kończyn, funkcjonowanie z od-prostowanym kręgosłupem. Natomiast w terapii stanu przewlekłego, terapia będzie skupiała się na zmianie nabytych już kompensacji przez ciało pacjenta, które powstały na wskutek dyskopatii lędźwiowej.
Zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego – fizjoterapia
Pacjent, który zgłosił się do Centrum Fizjoterapeuty jest aktywny fizycznie – gra w siatkówkę halową i plażową. Podczas gry, a dokładniej podczas lądowania po wyskoku w górę, pacjent odczuwa lekkie ukłucie w okolicy odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz czuje stopniowe (przez lata) zmniejszanie się ruchomości dolnego odcinka kręgosłupa. Podczas wywiadu fizjoterapeuta poprosił pacjenta o diagnostykę obrazową w postaci obrazu MRI. Okazało się, że w ciągu paru lat dochodziło do sukcesywnego wytwarzania się dyskopatii oraz stanu zapalnego dookoła jednego z krążków międzykręgowych. Ciało następnie odpowiednio się regenerowało, jednak tuż przed pełnym zagonieniem się tkanek, dochodziło do ponownych mikrourazów. Pacjent przyznał, że odczuwał ból w odcinku lędźwiowym,jednak nie zdecydował się na konsultacje z lekarzem lub fizjoterapeuta. Dopiero po kilku latach uciążliwego bólu postanowił wykonać diagnostykę obrazową, która przedstawia ewidentne zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego.
Terapia pacjenta skupiała się głównie na uruchomieniu zesztywniałego kręgosłupa lędźwiowego. Test palce podłoga obrazuje w jak zaawansowanym stopniu zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego znaczenie ogranicza ruchomość w skłonie w przód. Po głębszej diagnostyce okazało się, że to nie tylko kręgosłup jest odpowiedzialny za taki stan rzeczy, ale także osłabione mięśnie grupy kulszowo-goleniowej obu kończyn dolnych. Podstawą więc przywrócenia pacjenta do pełnej sprawności i wyeliminowanie uciążliwego bólu kręgosłupa była terapia rozluźniająca tkanek miękkich i wzmacniająca mięśnie kończyn dolnych i miednicy.
Nieodzownym elementem procesu rehabilitacji była konsultacja z trenerem personalnym. Zadbał on o intensywne wzmacnianie mięśni pleców i kończyn dolnych. Aktywność ruchowa pacjenta zadana przez niego bazowała na osiąganiu maksymalnego zakresu ruchomości oraz jego pogłębianiu z budowaniem siły mięśniowej w końcowych zakresach tego ruchu. Innymi słowy: maksymalny ruch w stawie przy pełnej kontroli mięśniowej. Połączenie terapii manualnej oraz takiej formy aktywności ruchowej przyniosły świetny rezultat. Pacjent cieszy się z uzyskanego zakresu ruchomości, a ból kręgosłupa zdecydowanie osłabł oraz pojawia się dużo rzadziej.
Zostaw komentarz