Ścięgno Achillesa to gęsto utkana tkanka łączna, stanowiąca przedłużenie mięśnia trójgłowego łydki, łącząca mięsień z kością. Obecnie powstałe urazy leczy się chirurgicznie i zachowawczo, włączając w to rehabilitację. Niestety blizny powstałe po operacji posiadają gorsze właściwości mechaniczne jak również biochemiczne.
Ścięgno Achillesa rehabilitacja
Ścięgno Achillesa, a także okoliczne tkanki, na których powstała blizna po zabiegu wymagają lepszego ukrwienia, dotlenienia, a także doprowadzenia niezbędnych składników odżywczych. Wszystko w celu przyspieszenia regeneracji po operacji, zmniejszenia powstałych zrostów i usprawnienia ruchomości mięśnia trójgłowego łydki.
Powyższe zdjęcie pokazuje jak wyglądają zwłóknienia i powstałe przez to ograniczenia w rozciągliwości skóry. Palpacyjnie możemy wyczuć zmniejszoną przesuwalność powięzi i tkanek względem siebie. Wytworzenie się silnej blizny występuje po około 6 miesiącach, a sam proces przebudowy ścięgna to okres około 2 lat.
W tkance, która tworzy blizny obecny jest kolagen typu I. Zanim jednak pojawi się ten typ kolagenu, wytworzone zostają włókna tkanki łącznej właściwej siateczkowej z kolagenu typu III. Z kolei dopełnieniem kolagenu I jest typ V tworzący się na granicy blizn. Znajomość typów kolagenu i zastosowanie odpowiedniego jego rodzaju można wykorzystać w trakcie opracowywania blizny na różnych etapach. Na leczenie tego typu dysfunkcji w narządzie ruchu składa się również wiele różnych czynników, a sama fizjoterapia jest bardzo obszerna. Oprócz opracowania manualnego bardzo dobrym sposobem jest zastosowanie m.in. igłoterapii.
Zostaw komentarz