Mięśnie grzbietu można rozciągać techniką uwalniania mięśniowo-powięziowego. Powięź piersiowo-lędźwiowa jest elementem tylnego łańcucha posturalnego. Współpracując z mięśniami zlokalizowanymi z przodu kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego tworzy krzywizny pierwotne i wtórne kręgosłupa. Łańcuch ten posiada również funkcję utrzymywania równowagi w relacji przód-tył wykonując naprzemienne oscylacje z łańcuchem posturalnym przednim.
Mięśnie grzbietu – rozciąganie
Technika uwalniania mięśniowo-powięziowego jest świetnym ćwiczeniem kinestetyki dla pacjenta, który uczy się kontroli i timingu zgięcia swojego kręgosłupa praktycznie kręg po kręgu. Wystarczy kilka powtórzeń i już zauważalnie możemy wpłynąć na mięśnie grzbietu i powięź zwiększając zasięg skłonu w przód.
Każde powtórzenie tej techniki może penetrować coraz głębsze warstwy powięzi piersiowo-lędźwiowej. Możemy dodatkowo wykonywać ruch zbierający lub zabierający tkanki do i od wyrostków kolczystych. W zależności czy mamy do czynienia z nadmiernym zgięciem czy wyprostem danej krzywizny kręgosłupa. Przy obecności restrykcji powięziowych, im kręgosłup charakteryzuje się większym zgięciem, tym tkanki mają tendencje do odsuwania się na bok od wyrostków kolczystych. Natomiast w sytuacji nadmiernego wyprostu tkanki przesuwają się dośrodkowo. Powięź piersiowo lędźwiowa jest dość twardą strukturą i wymaga powolnego wykonywania tej techniki. Z uwagi na warstwową budowę staramy się zaczynać powierzchownie i stopniowo przechodzić na coraz głębsze warstwy. Szczególną cierpliwość należy poświęcić powięzi piersiowo-lędźwiowej w odcinku lędźwiowym, ponieważ składa się tam z trzech warstw – blaszko tylnej, środkowej i przedniej.
Zostaw komentarz