Rwa udowa to bardzo częsty problem neurologiczny, zazwyczaj związany z dyskopatią kręgosłupa lędźwiowego. Mechanizm patologiczny wynika bowiem z ucisku na nerw udowy, który utworzony jest przez gałęzie nerwowe wychodzące z segmentów kręgosłupa L2-L4. Do ucisku może dojść jednak także w innych miejscach przebiegu tej struktury nerwowej.
Rwa udowa- przyczyny
Rwę udową zalicza się do tzw. zespołów korzennych i podobnie jak rwa kulszowa może uniemożliwić normalne funkcjonowanie. Najczęstszą przyczyną problemu jest dyskopatia, czyli choroba krążka międzykręgowego (tzw. dysku). Każdy dysk składa się z pierścienia włóknistego i jądra miażdżystego znajdującego się w jego wnętrzu. Jeśli z różnych przyczyn dojdzie do naruszenia ciągłości pierścienia włóknistego, jądro miażdżyste o galaretowatej konsystencji wysuwa się spoza obrębu kręgu i może tym samym uciskać na struktury nerwowe znajdujące się w kanale kręgowym. Jeśli przepuklina kręgosłupa lokuje się na segmentach L2-L4, może uciskać na nerw udowy, a więc dawać charakterystyczne objawy rwy udowej. Czynnikami ryzyka dyskopatii są natomiast:
- siedzący tryb życia, brak aktywności fizycznej, a więc i osłabienie gorsetu mięśniowego;
- bardzo ciężka praca fizyczna związana z wykonywaniem ruchów skrętnych tułowia oraz z dźwiganiem ciężarów;
- intensywne trenowanie dyscyplin sportowych wymagających przeprostów w kręgosłupie, dźwigania ciężarów lub wysokich skoków;
- nadwaga i otyłość, jako że każdy dodatkowy kilogram jest obciążeniem dla odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa;
- nieodpowiednia dieta i mała podaż wody na co dzień, w związku z czym krążki międzykręgowe nie mają skąd czerpać wody i składników odżywczych.
Do wystąpienia rwy udowej może jednak predysponować dowolny ucisk nerwu udowego. Nie musi odbywać się on w obrębie kanału kręgowego. Jeśli zatem na dalszym jego przebiegu pojawi się guz lub naciek nowotworowy, który podrażni nerw udowy, także mogą pojawić się objawy rwy udowej.
Rwa udowa – objawy
Charakterystycznym objawem rwy udowej jest ból promieniujący od kręgosłupa do przedniej części uda, choć tak naprawdę pacjent może czuć to promieniowanie wyłącznie odcinkowo, w pewnym miejscu przedniej części uda z pominięciem kręgosłupa. W niektórych przypadkach może on promieniować dalej, do łydki. Typowe są też: drętwienie, mrowienie, pieczenie i przeczulica skórna przedniej lub wewnętrznej części uda, jak również zaburzenia czynności mięśnia czworogłowego uda, który jest unerwiany przez nerw udowy. Odpowiada on głównie za wyprosty w stawie kolanowym, zatem ruch ten może być u pacjentów osłabiony bądź ograniczony.
Dla porównania, w przebiegu rwy kulszowej ból promieniuje raczej przez pośladek, tylną cześć uda i podudzia, docierając nierzadko aż do stopy. Charakterystyczne bywa opadanie stopy w znacznych lub przedłużających się przepuklinach.
Diagnostyka rwy udowej
Diagnostyka rwy udowej zawsze powinna obejmować wykonanie rezonansu magnetycznego odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Pozwala on na stwierdzenie obecności, lokalizacji i wielkości przepuklin, co jest niemożliwe na podstawie RTG. Rozpoznanie rwy udowej wystawia się też na podstawie występujących objawów i ewentualnych testów funkcjonalnych wykonywanych w gabinecie fizjoterapeuty.
Rwa udowa – leczenie
Zdiagnozowana rwa udowa świadczy o uszkodzeniu nerwu bądź kręgosłupa, w związku z czym niezbędna jest właściwie dobrana rehabilitacja. Pacjent powinien co pewien czas stawiać się do fizjoterapeuty celem pracy manualnej z jego ciałem. Jednak oprócz tego, zdecydowaną podstawą są ćwiczenia zlecone przez specjalistę, które należy wykonywać codziennie w domu. Doraźnie stosuje się leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, zaś przy niedoczulicy skórnej rozważyć można szczotkowanie uda na sucho. Dodatkowo zaleca się odpowiednio dobraną suplementację, przyjmując m.in. kolagen, który buduje tkanki organizmu celem wzmocnienia krążków międzykręgowych, a także kwas hialuronowy, który utrzyma odpowiednie nawodnienie, co zwiększy amortyzację w kręgosłupie.
Zobacz również: Leczenie przepukliny lędźwiowej.
Operacja polegająca na odbarczeniu nerwu (usunięciu przepukliny np. mikrodiscektomia) jest już ostatecznością, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów i ból uniemożliwiający funkcjonowanie utrzymuje się przez dłuższy czas bądź gdy dojdzie do wystąpienia zaawansowanych objawów neurologicznych.
Zostaw komentarz