Zniesiona lordoza lędźwiowa to bardzo częsty problem ortopedyczny XXI wieku. Przy siedzącym trybie życia, zwłaszcza jeśli przebywamy długotrwale w nieprawidłowej, zgarbionej pozycji, dochodzi do wypłaszczenia naturalnych krzywizn kręgosłupa. To z kolei przyczynia się do wystąpienia dolegliwości bólowych, wad postawy, a nawet dyskopatii. W pierwszej kolejności należy szukać pomocy u fizjoterapeuty.
Zniesiona lordoza lędźwiowa – przyczyny
W warunkach fizjologicznych kąt lordozy lędźwiowej powinien zawierać się w przedziale 30-50 stopni. Można go wyliczyć na podstawie badania RTG w płaszczyźnie strzałkowej (bocznie). Zniesienie lordozy lędźwiowej prowadzi do wypłaszczenia pleców (tzw. wada postawy – plecy płaskie) oraz do tyłopochylenia miednicy. Najczęstsze przyczyny tego stanu:
- siedzący tryb życia;
- częste garbienie się;
- nieergonomiczna pozycja w miejscu pracy;
- choroba zwyrodnieniowa;
- osteoporoza;
- rwa kulszowa;
- miejscowe stany zapalne, zwłaszcza w obrębie grzbietu;
- choroby reumatyczne i autoimmunologiczne obejmujące stawy kręgosłupa;
- ZZSK (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa).
A także wszelkie schorzenia przewlekłe, w przebiegu których przyjmujemy obronną, przeciwbólową postawę ciała.
Zniesienie lordozy lędźwiowej – objawy
Zniesienie lordozy lędźwiowej jest zjawiskiem niekorzystnym, ponieważ prowadzi do zmniejszenia funkcji amortyzacyjnej kręgosłupa. Poszczególne jego elementy podlegają wpływom przeciążeniowym i szybszemu zużyciu, predysponując do zmian zwyrodnieniowych. Do grona najczęściej zgłaszanych przez pacjentów objawów przy wypłaszczeniu lordozy lędźwiowej zaliczamy:
- bóle odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa;
- rwę kulszową, czyli ból promieniujący do pośladka i kończyny dolnej wskutek ucisku na nerw kulszowy;
- ograniczenie ruchomości kręgosłupa i miednicy;
- bolesne miesiączki i bolesne współżycia (w przypadku kobiet);
- zaparcia i problemy trawienne.
Przy zniesieniu lordozy lędźwiowej obserwuje się osłabienie i nadmierne, patologiczne rozciągnięcie:
- mięśni prostowników odcinka lędźwiowego grzbietu;
- mięśni biodrowo-lędźwiowych;
- mięśni prostych uda;
- mięśni czworobocznych lędźwi.
Natomiast przykurczone są:
- mięśnie pośladkowe;
- mięśnie kulszowo-goleniowe;
- mięśnie brzucha.
Bez względu na stopień wypłaszczenia lordozy lędźwiowej postępowaniem z wyboru jest fizjoterapia. Dobrym rozwiązaniem będzie jednak wykonanie badania RTG, aby ocenić ewentualne dodatkowe patologie i szczegółowo sprawdzić ustawienie poszczególnych segmentów kręgosłupa.
Zniesiona lordoza lędźwiowa – rehabilitacja
Korekcja zniesionej lordozy lędźwiowej to proces długotrwały, który może trwać nawet wiele miesięcy. Dlatego udając się do fizjoterapeuty należy mieć na uwadze fakt, że jedna lub kilka wizyt z pewnością nie wpłynie na poprawę stanu zdrowia. Podstawą leczenia są ćwiczenia korekcyjne, dobrane indywidualnie do stanu zdrowia, wieku i możliwości pacjenta. Polegają na świadomym rozciąganiu mięśni przykurczonych oraz na wzmacnianiu mięśni osłabionych w taki sposób, aby nie pogłębiać patologii oraz aby nie wpływać na tworzenie się nowych. Znaczenie ma reedukacja chodu i wyrobienie nawyku utrzymywania prawidłowej postawy podczas siedzenia. Z kolei ćwiczenia oddechowe zwiększą świadomość własnego ciała i pozwolą na uzyskanie szybszych rezultatów.
Ćwiczenia zwykle poprzedzone są technikami manualnymi, takimi jak terapia metodą Kaltenborn-Evjenth, terapia metodą Mulligana czy różnego rodzaju masaże. Ich celem jest poprawa ślizgu między stawami kręgosłupa i miednicy oraz rozluźnienie napiętych tkanek miękkich. Kinesiotaping może natomiast wspomóc w utrzymaniu prawidłowej pozycji ciała i napięcia mięśniowego poza gabinetem fizjoterapeutycznym.
Najważniejszą kwestią jest regularność. Pacjent musi uczęszczać na wyznaczone wizyty u fizjoterapeuty oraz codziennie wykonywać zalecone ćwiczenia. Poza wizytami warto raz w tygodniu uczęszczać na trening funkcjonalny, który zwiększa wytrzymałość i siłę mięśni CORE oraz poprawią stabilizację kompleksu lędźwiowo-miedniczno-biodrowego.
Zostaw komentarz