Stłuczenie łokcia

Stłuczenie łokcia to uraz, który najczęściej dotyczy tkanek miękkich otaczających staw łokciowy takich jak mięśnie, ścięgna, więzadła oraz kaletki maziowe. Dochodzi do niego zwykle w wyniku upadku na wyprostowaną kończynę górną, uderzenia lub wypadku komunikacyjnego. Objawia się bólem, obrzękiem i ograniczeniem ruchomości, które mogą utrudniać codzienne czynności. Aby wykluczyć poważniejsze uszkodzenia, takie jak złamanie kości czy zwichnięcie stawu, lekarz zazwyczaj zleca badanie RTG, a w razie potrzeby rozszerza diagnostykę o USG lub rezonans magnetyczny. Wczesne rozpoznanie i właściwe postępowanie pozwalają uniknąć powikłań oraz przyspieszyć powrót do pełnej sprawności.

Stłuczenie łokcia – przyczyny

Najczęściej do stłuczenia łokcia dochodzi w mechanizmie bezpośrednim, a więc w trakcie upadku na staw łokciowy na twardej nawierzchni lub uderzenia łokciem o inny przedmiot. Może do tego dojść podczas zwykłego upadku, upadku z wysokości, wypadku komunikacyjnego, uprawiania gier zespołowych lub sportów wysokiego ryzyka.

Często obserwuje się też tego typu urazy łokcia w pracy, na przykład w pracy z narzędziami, maszynami, podczas przenoszenia ciężkich przedmiotów.

Stłuczenie łokcia – objawy

W trakcie stłuczenia łokcia miejsce ma uszkodzenie naczyń krwionośnych, co powoduje pojawienie się siniaka (krwiaka). Krew wynaczynia się z uszkodzonych naczyń, generując przebarwienia na skórze. Początkowo są one czerwone, po czym wraz z upływem czasu stają się bordowe, fioletowe, zielonkawo-żółte, aż samoistnie znikają, ponieważ organizm sam je wchłania. Czasem drobne uszkodzenia tkanek prowadzą do obrzęku, bólu i ograniczenia ruchu. W cięższych przypadkach może dojść do uszkodzenia kaletki maziowej (tzw. kaletka łokciowa), wówczas rozwija się stan zapalny. Zaczerwienienie i tkliwość stłuczonej okolicy również są normą.

Niepokojące objawy to przede wszystkim:

• zmiana zarysu stawu łokciowego (zniekształcenie jego wyglądu);
• bardzo silna opuchlizna, która nie schodzi przy tradycyjnych metodach leczenia;
• silny ból o charakterze pulsującym;
• zaburzenia czucia lub siły mięśniowej w obrębie przedramienia i dłoni;
• opuchnięcie i siwe zabarwienie dłoni;
• niemożność wykonania jakiegokolwiek ruchu w łokciu.

Objawy te mogą wskazywać na zwichnięcie stawu łokciowego, poważniejsze uszkodzenie więzadeł ten okolicy, a nawet na złamanie kości.

Diagnostyka stłuczonego łokcia

Diagnostyka stłuczonego łokcia rozpoczyna się wywiadem lekarskim, w którym należy zapytać pacjenta o wszelkie wypadki i urazy. Padną również pytania w aspekcie stylu życia, codziennej aktywności sportowej i pracy fizycznej. Warto zgłosić lekarzowi choroby przewlekłe, wcześniejsze kontuzje danej kończyny górnej oraz przyjmowane przewlekle leki.

Aby rozpoznanie było kompletne, lekarz powinien skierować pacjenta na RTG oraz w trakcie wizyty wykonać USG w celu oceny stanu tkanek miękkich w okolicy stawu łokciowego. Jeśli zdaniem lekarza pojawi się taka konieczność, zleci on bardziej szczegółowe badania, np. rezonans magnetyczny bądź tomografię komputerową stawu łokciowego. Zazwyczaj są wykonywane w momencie, gdy stłuczeniu łokcia towarzyszą wymienione wcześniej niepokojące objawy bądź gdy łokieć nie reaguje na fizjoterapię i objawy nie zmniejszają się wraz z upływem czasu.

Stłuczenie łokcia – leczenie

Stłuczenie łokcia to uraz tkanek miękkich (bez złamania kości), który zazwyczaj nie wymaga specjalistycznego leczenia i goi się samoistnie w ciągu od kilku dni do 2–3 tygodni. W tym czasie powinno się postawić na regenerację, czyli między innymi unikać dźwigania ciężkich przedmiotów tą ręką oraz ruchów dynamicznych.

Fizjoterapia również powinna być nieodłącznym elementem działań. Sprawdzą się zarówno techniki terapii manualnej, jak i indywidualnie dobrane ćwiczenia czy zabiegi fizykalne.

Domowe metody zmniejszania objawów i przyspieszania regeneracji tkanek obejmują chłodne okłady, automasaż, ćwiczenia przepisane przez fizjoterapeutę. W aptece zakupić można maści z arniką, heparyną, żywokostem, które można stosować codziennie. Leczenie specjalistyczne wskazane jest w zaawansowanych przypadkach stłuczenia łokcia, np. przy naderwaniach więzadeł czy po zwichnięciach. Wówczas o dalszym postępowaniu decyduje lekarz ortopeda wraz z fizjoterapeutą.

Suplementacja

Proces regeneracji po stłuczeniu łokcia można wspomóc odpowiednią suplementacją, która wspiera odbudowę tkanek i zmniejsza ryzyko powikłań pourazowych. Warto sięgnąć po preparaty takie jak kwas hialuronowy, który odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu prawidłowego nawodnienia i elastyczności tkanek, a także wspiera regenerację struktur stawowych. Równie istotny jest kolagen, stanowiący podstawowy budulec chrząstki, ścięgien i więzadeł. Jego regularne przyjmowanie sprzyja odbudowie włókien kolagenowych oraz poprawia wytrzymałość struktur otaczających staw łokciowy.

Uzupełnieniem może być także suplementacja witaminy C, (która uczestniczy w syntezie kolagenu i działa przeciwutleniająco) oraz magnezu, wspierającego prawidłową pracę mięśni i procesy metaboliczne zachodzące w tkankach. W połączeniu z dobrze dobraną fizjoterapią, taka suplementacja może znacząco przyspieszyć powrót do pełnej sprawności po urazie łokcia.