Złamanie kości strzałkowej u dziecka jest kontuzją ortopedyczną zawsze wymagającą szczegółowej diagnostyki oraz leczenia ortopedycznego. W tak młodym wieku zbagatelizowanie złamania może zakończyć się trwałą wadą postawy bądź silnymi dolegliwościami bólowymi w późniejszym życiu. Wzrasta też ryzyko zaburzeń chodu, co negatywnie oddziałuje na cały organizm. Diagnostyką i leczeniem omawianego problemu zajmuje się najczęściej lekarz ortopeda dziecięcy.
Złamanie kości strzałkowej u dziecka – przyczyny
Najczęściej do złamania kości strzałkowej u dziecka dochodzi w mechanizmie urazu bezpośredniego, a więc podczas upadku z wysokości (np. z drzewa, z roweru), uderzenia się w nogę od strony bocznej lub innej kontuzji, np. przy niefortunnym skręceniu nogi podczas grania w piłkę. Nierzadkie są również wypadki komunikacyjne, które mogą doprowadzić do takiej formy złamania. Nieco bardziej sporadycznym problemem jest skręcenie lub skrajne przeciążenie stawu skokowo-goleniowego, co prowadzi do złamania awulsyjnego fragmentu dalszego kości strzałkowej przez otaczające go więzadła.
Złamania przeciążeniowe samej kości strzałkowej (tzw. złamania zmęczeniowe) występują u dzieci bardzo rzadko, choć nie można ich całkowicie wykluczyć. Szczególnie jeśli dziecko już od najmłodszych lat ukierunkowywane jest na bycie sportowcem i rzeczywiście intensywnie trenuje kilka razy w tygodniu. Takie złamania są z reguły typowe dla osób dorosłych i dotyczą znacznie częściej kości piszczelowej, niż kości strzałkowej.
Ryzyko złamań kości w przypadku dzieci znacznie zwiększa się przy skrajnych niedoborach pokarmowych (zwłaszcza w kontekście wapnia, fosforu, witaminy K i witaminy D), przy bardzo niskiej lub znacznie zawyżonej masie ciała, a także przy niektórych chorobach przewlekłych przebiegających z obniżeniem gęstości mineralnej kości, co jednak u dzieci jest raczej rzadko diagnozowane. Siedzący tryb życia i niski poziom aktywności fizycznej również nie sprzyjają wzmocnieniu tkanki kostnej, predysponując do jej urazów.
Złamanie kości strzałkowej u dziecka – objawy
Obraz kliniczny złamania kości strzałkowej u dziecka jest identyczny, jak w przypadku innych rodzajów złamań. Obejmuje następujące objawy:
- zaczerwienienie i obrzęk w miejscu złamania, który może rozprzestrzeniać się również na pozostałą część podudzia;
- ból nasilający się podczas poruszania nogą w stawie kolanowym i w stawie skokowym, czemu może towarzyszyć lżejszy ból spoczynkowy, często o charakterze pulsacyjnym;
- ograniczenie zakresu ruchomości stawu kolanowego, co jednak często wiąże się nie tyle z samym złamaniem, o ile z bólem wywołanym obrzękiem i stanem zapalnym.
Bez wykonania badań obrazowych trudno jest więc stwierdzić, czy złamanie rzeczywiście dotyczy kości piszczelowej, czy może jednak kości strzałkowej. Niezbędna jest poszerzona diagnostyka.
Diagnostyka złamania kości strzałkowej u dziecka
Złotym standardem diagnostycznym złamań kostnych (w tym również złamania kości strzałkowej u dziecka) jest RTG, czyli badanie rentgenowskie. Aby je wykonać, potrzebne jest skierowanie (od lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pediatry lub ortopedy dziecięcego). Jeśli zaś dziecko po kontuzji trafi na SOR, RTG wykonywane jest na miejscu, w szpitalu. Przy podejrzeniu uszkodzeń tkanek miękkich wykonuje się dodatkowo tomografię komputerową. Jeśli złamanie jest konsekwencją zadziałania mechanizmu urazowego, ważne jest, aby wykonać rezonans magnetyczny stawu kolanowego i tym samym wykluczyć ewentualne urazy łąkotkowo-więzadłowe.
Złamanie kości strzałkowej u dziecka – leczenie
W zdecydowanej większości przypadków, gdy złamanie jest niepowikłane, zamknięte, nieprzemieszczone i w jego trakcie nie doszło do uszkodzenia ważnych struktur nerwowych lub naczyniowych, podejmuje się leczenie zachowawcze, polegające na unieruchomieniu kończyny dolnej w opatrunku gipsowym. Ma on na celu usztywnienie nogi, aby odłamy złamania nie przemieściły się względem siebie i mogły dobrze się zrosnąć. Zwykle kość potrzebuje na to 4-6 tygodni. W przypadku złamań przemieszczonych lub bardziej skomplikowanych może być niezbędna interwencja chirurgiczna, np. osteosynteza przy użyciu śrub, płytek lub drutów Kirschnera. Kluczowe jest przy tym, aby leczenie uwzględniało ochronę płytek wzrostowych, które są niezbędne dla prawidłowego rozwoju kości.
Zostaw komentarz